مستمد

نیم‌شب می‌زد سحوری را به جد گفت او را قایلی کای مستمد

پیر طریقت گفت: الهی آنچه ناخواسته یافتنی است، خواهنده بدان کیست؟ و آنچه از پاداش برتر است سؤال در جنب آن چیست؟ پس هر چه از باران منت است بهار آن دمی است، و هر چه از تعرض و سؤال است از رهی مستمدّیست، الهی دانش و کوشش محنت آدمیست، و بهره هر یکی از تو بسزا کرد ازلیست.

ناصح او شاد و کامکار و عزیز است حاسد او زار و مستمد و حزین است

بود کلک من از بحر حقیقت مستمد جامی منه گو معترض انگشت بر حرف مجاز من

به کارخانه تقدیر مستمد از تست به حل و عقل مقاصد مدبرات امور