مستشرق

مستشرقان نظیر تئودور نلدکه و بخصوص آرتور جفری با رویکرد نقد تاریخی به تاریخ قرآن کوشیدند نشان دهند که قرآن برگرفته از آرا و اندیشه‌های یهودی مسیحی مجاور عربستان در سده هفتم است. به نوشته کاترین پناکیو، این مستشرقان، عمدتا راهبان و ربیان مسیحی و یهودی بودند یا آنکه بر اساس سنت یهودی ارتدوکس پرورش یافته بودند. آن‌ها قرآن را به عنوان متنی تاریخی در بافت مقایسه‌های میان مذهبی می دیدند. ایده، نخست توسط آبراهام گیگر در 1833 طرح شد و سپس توسط تئودور نلدکه در 1860 پرورش یافت. سپس، افرادی دیگر نظیر ایگناس گلدزیهر و هنری لمنس آن را بسط دادند.

شامل ۲۷۰ صفحه شامل ارائه دیدگاه‌های آثار ابوالعلا معری، جبران خلیل جبران و میخائیل نعیمه، بخشی پیرامون دیدگاه‌های مستشرقان منصف و غیر منصف پیرامون علی و سپس در قسمتی با عنوان «آنچه دربارهٔ این کتاب گفته شده‌است» دیدگاه‌ها و تقدیرها از این کتاب ارائه شده‌است.

لین در یک خانواده معروف مستشرق به دنیا آمد. خواهر او سوفیا لین پول یک معلم شرق‌شناس بود. رجینالد استوارت پول و استانلی لین پول شرق شناسان معروف نیز هر دو از اقوام وی بودند. برادر او ریچارد جیمز لین یک کنده کار معروف بود. در سال ۱۸۴۰ لین با نفیسه یک زن یونانی مصری ازدواج کرد که از ۸ سالگی یا به صورت یک برده یا به عنوان شاگرد نزد وی کار می‌کرد و او شخصاً تعلیم داده بود. لین در ۱۰ اوت ۱۸۶۷ از دنیا رفت و در گورستان وست نوروود دفن شد. نوشتارها و نقاشیهای وی در مؤسسه گریفیت در دانشگاه آکسفورد نگهداری می‌شوند.

ادوارد براون که اولین مجلد از اثر پایدارش بنام «تاریخ ادبیات ایران» که در سال ۱۹۰۲ انتشار یافت، در دو صفحه از آن کتاب به زندگانی دقیقی پرداخت و ضمن بازگویی و بازبینی آنچه در کتاب‌ها و مآخذ قدیم ایرانی دیده بود، تا اندازه‌ای به دیدگاه‌های مستشرقان نیز پرداخت. او پس از آن بحث کوتاهی دربارهٔ ممدوحین می‌آورد و برخلاف پیشینیان خود می‌گوید که دقیقی زرتشتی نبوده‌است. این نخستین بار بود که در برابر عقاید نولدکه و اته و هرن، نظری مخالف گفته می‌شد.

دوز، مستشرق معروف هلندی، نیز سخن او را تأیید می‌کند و می‌گوید که مهم‌ترین قومی که تغییر دین داد ایرانیانند؛ زیرا آن‌ها بودند که اسلام را نیرومند و استوار کردند، نه عرب.

لیتمان، انو، المستشرق نلینو: حیاته و آثاره، المقتطف، جلد ۹۴،شماره ۲، ۱۲ ذی‌حجه ۱۳۵۴ هجری قمری

آگوست فردیناند مایکل فان مهرن (زادهٔ ۶ آوریل ۱۸۲۲- درگذشتهٔ ۱۴ نوامبر ۱۹۰۷) مستشرق و لغت‌شناس اهل دانمارک بود که از ۱۸۵۴ تا ۱۸۹۸ استاد زبان‌های سامی در دانشگاه کپنهاگ بود.