معنی کلمه مستخدم در لغت نامه دهخدا
مستخدم. [ م ُ ت َ دَ ] ( ع ص ، اِ ) کسی که از او خدمت خواهند. ( غیاث ) ( آنندراج ). کسی که دیگری او را به خدمت گرفته باشد. ( اقرب الموارد ). اجیر و آنکه مزد و اجرت می گیرد برای کار کردن و خدمت نمودن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به استخدام شود. || خدمتگزار. ( لغات فرهنگستان ). نوکر و خدمتکار. ( ناظم الاطباء ). خادم. چاکر. آدم. || کارمند. کسی که در دستگاه دولت یا دستگاههای خصوصی حقوق بگیر است : همه را آزاد و مطلق گردانید و در زمره مستخدمان دولت به دربار هند فرستاد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 406 ).
- مستخدم حکمی ؛ صنفی از مستخدمین غیررسمی هستند که بموجب حکم وزارتی بدون تعیین مدت استخدام می شوند. نه بموجب قرارداد برای مدت معین. و نه بطور روزمزد. ( از فرهنگ حقوقی ).
- مستخدم رسمی ؛ در اصطلاح حقوق اداری ، کسی است که بطور ثابت در یکی از ادارات عمومی مشغول خدمت باشد و آنان را از این جهت رسمی یا قانونی می گویند که ترتیب استخدام و حقوق وظایف و مزایای آنها بموجب قانون و آئین نامه های دولتی مقرر شده است و قوانین استخدامی و بازنشستگی بر آنان شمول دارد و اشتغال به خدمت عمومی شغل و کار ثابت آنها است بطوری که عادةً نه این مستخدمین می توانند هر وقت که مایل باشند از خدمت دولت خارج گردند و نه دولت می تواند بدون موجبات قانونی به خدمت آنها خاتمه دهد. ( ازفرهنگ حقوقی ).
- مستخدم روزمزد ؛ صنفی از مستخدمین غیررسمی هستند که مدت خدمت آنها یک یا چند روز معین و اجرت آنها هم روزانه است. ( از فرهنگ حقوقی ).
- مستخدم غیررسمی ؛ مستخدمینی را گویند که اولاً خدمت دولت ، شغل و کار ثابت آنها نیست ؛ ثانیاً از این خدمت برای آنها وضع حقوقی ثابتی ایجاد نمی شود، و از حقوق و ترفیعات و تقاعد و مزایای قانونی دیگر مستخدمین رسمی استفاده نمی کنند ولی از لحاظ انتظامات داخلی ادارات و مشمولیت قوانین جزائی مربوط به مستخدمین تابع قواعد عمومی هستند. مهمترین این مستخدمان عبارتند از: مستخدمین قراردادی ، مستخدمین روزمزد، مستخدمین حکمی ، مستخدمین غیردولتی ( مانند نمایندگان مجلس و نمایندگان انجمنهای شهرداری وغیره ). ( از فرهنگ حقوقی ).
- مستخدم قراردادی ؛ صنفی از مستخدمین غیررسمی هستند که بموجب قرارداد مخصوص برای مدت معین در ادارات عمومی استخدام می شوند. ( از فرهنگ حقوقی ).