مستبشر

معنی کلمه مستبشر در لغت نامه دهخدا

مستبشر. [ م ُ ت َ ش ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از استبشار. مژده دهنده. ( اقرب الموارد ). مقرنشع. ( منتهی الارب ). || شادشونده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). شادان. شادشده. رجوع به استبشار شود.

معنی کلمه مستبشر در فرهنگ معین

(مُ تَ ش ) [ ع . ] (اِفا. ) شادمان .

معنی کلمه مستبشر در فرهنگ عمید

۱. شادشونده از خبر خوش، شادمان.
۲. بشارت دهنده.

معنی کلمه مستبشر در فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - شاد شونده از خبرهای خوش . ۲ - شادمان .

جملاتی از کاربرد کلمه مستبشر

نظم چون گشت خطا، مرد تبهکار دنی هست‌ پیوسته به عِزّ و به شرف مستبشر
و عن ابی هریرة قال قال النبی (ص): یؤتی بالموت یوم القیامة فیوقف علی الصراط فیقال یا اهل الجنّة فیطلعون خائفین وجلین ان یخرجوا من مکانهم الّذی هم فیه فیقال: یا اهل الجنّة هل تعرفون هذا؟ فیقولون: نعم ربّنا هذا الموت، ثمّ یقال یا اهل النّار فیطلعون فرحین مستبشرین بان یخرجوا من مکانهم الّذی هم فیه، فیقال لهم هل تعرفون هذا؟ فیقولون نعم ربّنا هذا الموت فیأمر به فیذبح علی الصّراط و یقال للفریقین جمیعا خلود فیما تجدون لا موت فیه ابدا، فذلک قوله عزّ و جل: «خالِدِینَ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ» ای بامر ربّهم و بفضل ربّهم. اذن اینجا امرست و اطلاق و این رده معتزلیان و قدریان است که ایشان معنی اذن علم می‌گویند از بیم آن که در آن آیت که: «وَ ما کانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ» خلاف معتقد ایشان بر ایشان لازم آید اگر بر اطلاق حمل کنند، و اگر چنانست که ایشان می‌گویند که اذن بمعنی علم است درین آیت که: «خالِدِینَ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ» پس کسی دیگر ایشان را در بهشت می‌آرد نه اللَّه و نه بفرمان اللَّه و این کفر صریحست «تَحِیَّتُهُمْ فِیها سَلامٌ» یسلّم بعضهم علی بعض و یسلّم علیهم الملائکة و یسلّم علیهم الجبّار جلّ جلاله، قال اللَّه تعالی: «تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلامٌ».
سریست درین کوچه، که با کس نتوان گفت ای وصل تو مستبشر ابواب معانی
همه ضاحک ز عیش و مستبشر او ز رنج و عنا عبوس و کدر
به تحسین و لطف تو مستظهرم که دارد قبول تو مستبشرم
و فی روایة ابو هریره قال: قال رسول اللَّه (ص). «یؤتی بالموت یوم القیامة فیوقف علی الصّراط فیقال یا اهل الجنة! فیطلعون خائفین وجلین ان یخرجوا من مکانهم الّذی هم فیه، فیقال هل تعرفون هذا؟ فیقولون نعم یا ربّنا هذا الموت، ثم یقال یا اهل النّار! فیطلعون فرحین مستبشرین رجاء ان یخرجوا من مکانهم الّذی هم فیه، فیقال هل تعرفون هذا؟ فیقولون نعم یا ربّنا هذا الموت، فیذبح علی الصّراط، ثم یقال، خلود فلا موت.