مستان

تا ببینی بهر طرف مستان شسته با دف و نای در بستان

ذوق ما داری بیا با جام می یک دم برآر پیش می خواران مرو اسرار مستان را مگو

واعظ ما هوس صحبت مستان دارد در ببندید که آن عام کالانعام آمد

موسی آمد در مناجات آن سحر کای خدا ایمان ازو مستان مبر

مستمع عاشقان گرم انفاس همه مستان عشق بی می و کاس

گاه‌از سماع‌و رقص‌چو طفلان‌به‌های و هوی گاه از نشاط و وجد چو مستان به‌ هان‌ و هین

مستان عشق را دل و جان وقف شاهد است حجت ز خط ساقی و مطرب گوای خوش

سوختی دلهای مشتاقان در آتش ساقیا پیش مستان حقیقت زین کتاب انداختی

عشق اگر داری به میخانه خرام ذوق ما می جو ز سرمستان ما

گنج در گوشهٔ میخانهٔ سرمستان است از چنین جای خوشی بنده کجا خواهم رفت