مزکی

به زبانی، که بیدلان گویند رمزکی چند آشکار کنیم

ایا خوبی و لطف شه شمردم رمزکی از تو شمردن از کجا تانم که بی‌حد و شماری تو

من همان شخص مزکی طبع قدسی فطرتم کز بیانم جان همی یابد نهاد روزگار

کی چون دهد ترا بتو آخر بگو مرا؟ ای تو ترا مزکی و تو ترا زکات

زهی ذات معلا، زهی نور مزکی زهی روی مصفی، زهی مولی و مولا

ز من بشنو کنون تفسیر هر یک گرت باشد دل و جانی مزکی

با دلش رمزکی فرو گفتم به کف او پیامکی دادم

نه سخن خوب و نه پند و نه علم کس نه مزکی و نه قاضیستی

بر آستان کعبه مصفا کنم ضمیر زو نعت مصطفای مزکی برآورم

ایا والی معلی کن وفاداران خود ها را توئی مولی مزکی کن جفا کاران خود ها را