مزم

حال زمین ز زمزمه حمله آن زمان چون برگ کاه[و] سیلی بیداد صر صرست

ابر هدایت چنان به کعبه ببارید کاب زمیزاب ریخت در چه زمزم

گوش بربسته ز پند واعظان و ناصِحان هم‌نشین عود و رود و چنگ و مزمر گشته‌ایم

ما کعبه را به آبله پای رفته ایم ساغر تهی ز چشمه زمزم کشیده ایم

زمزمه نعت تو سنجم مدام هست مرا بلبل باغ تو نام

از وجودت رکن کعبه پنجگشت ازبسشرف وز کف تو چشمه زمزم دو گشت از بس عطا

نیست جز گوش گران، بار درین قافله ها به چه امید جرس زمزمه پرداز شود؟

باد آب کفت زمزم خاک در تو کعبه رکن و حجرالاسود دیوار تو عالم را

بوی گل و سنبل است یا که هوای بهار؟ زمزمۀ بلبل است یا که نوای هزار؟

لبم از زمزمه یاد تو خاموش مباد غیر تمثال تو نقش ورق هوش مباد