مزخرف

علم باقی همی فروشد شیخ به حطام مزخرف فانی

خداست در دو جهان هست جاودان جامی وما سواه خیال مزخرف باطل

من التفات ندارم به اعتراضِ مقلّد که اعتبار نباشد مزخرفاتِ چنان را

در جهان عشق ازین رمز و حکایت هیچ نیست کاین مزخرف‌پیکران گویند بر سرهای دار

سهلها معطر، بحرها معنبر، خاکها منور، باغها مزخرف، گلها ملون. یکی سرخ چون چون خون دل مشتاقان، یکی زرد چون روی زاهدان، یکی سپید چون دل مؤمنان، یکی لعل چون جان عاشقان. این همه تأثیر یک نظر حق است که هر سال یک بار بزمین نگرد. چون از آن یک نظر این همه عجائب و لطائف پدید آید، از سیصد و شصت نظر بدل دوستان گویی چه اثر نماید، و چه اعجوبه و چه لطیفه پدید آرد! وَ آتُوا حَقَّهُ یَوْمَ حَصادِهِ بندگان را میگوید که حق این نعمت بشناسید، و بشکر آن قیام نمائید، و با درویشان مواسات کنید، تا نعمت بماند، و درویش بیاساید، و دوستی حق شما را حاصل شود. به داود وحی آمد که: یا داود! خواهی که بمن نزدیک شوی، و ترا بدوست گیرم، رو درویشان را باز جوی، شکستگان را بنواز، و بایشان تقرب کن، بلقمه‌ای نان، بشربتی آب، تا ایشان ترا دوست دارند، و بدل خود راه دهند. ای داود! من بر دل ایشان اطلاع کنم، هر که را در دل ایشان بینم، او را بدست خود گیرم.

تا کی این حال مزور را باید رفت راه تا کی این قال مزخرف کار باید کرد کار

هرچه اصرار نمودم ز مزخرف‌بافی هیچ نشنید و مرا هست همین غم کافی