مرکوب

ما سلیمان هوائیم زمین کی طلبیم که بجز راکب مرکوب هوا نشناسیم

بیدل آدم باش فکر راکب و مرکوب چیست از هوس تا کی‌ کسی پالان‌ گاو و خر شود

منم که هست مرا جامهٔ شرف ملبوس منم که هست مرا بارهٔ هنر مرکوب

مرکوب تو دو داد خدا بار خویش را گاهی ازان بر این نه و گاهی ازین بر آن

گرانمایه‌هایی که باشد غریب ز مرکوب و گوهر ز دیبا و طیب

ز مرکوب او بر که بنشست گرد که خود را قبای مرصّع نکرد

این عدد وصف جنس مرکوب است کو عدد آن طرف که محبوب است؟

مرا چون نیست در عالم نه مرکوبی نه ماوائی حدیث استر و گنبد کنم یا اشتر و حجره

خاطر سعدی و بار عشق تو راکبی تند است و مرکوبی جمام

بر چنین مرکوب سی فرسنگ راه من ز چشم بد نقابش کردمی