مروزی

روز عیش و عشرت است امروز و محروم آنکه او عیش امروزی گذارد در پی فردا شود

فرصتِ هستی ندارد دستگاهِ انتظار مفتِ امروزیم پس ای وعدهٔ فردا بیا

نه عشقم به روی تو امروزی استی که عاشق به رویت ز روز الستم

چون نشستی یک نفس بنشین که من در عمر خود روز را امروزی می‌بینم که بنشست آفتاب

با غمت یاری جان و دلم امروزی نیست به تمنّای تو عمری ست که ایشان به همند

عشق دلبر نیست امروزی که من دارم به دل پرورش می داد با شیرین به پستان مادرم

آن مهست یا رخسار شکّرست یا گفتار عارضست یا گلزار ماه نیمروزی را

با سر زلف تو سودای من، امروزی نیست ما نبودیم که این سلسله در هم پیوست

دولت تازه ملک دارد، امروزین روز دولتی کز عقب آدم و حوا نشود

باری اندر حریم خلوت ناز بار هر مروزی و رازی نیست