مرفوع

به عقل نیز «نظیری » نمی توان رستن مگر به جذبه عشقت خطا شود مرفوع

سقف مرفوع ز تو سر گردان بیت معمور ز تو زندانی

رَفع یکی از انواع اعراب در عربی است. به کلمه‌ای که دارای اعراب رفع باشد، مرفوع می‌گویند.

رنج بیماران مرفوع الطمع را باد برد کز مسیحا نسخهٔ پر فیض درمان یافتند

صحن معمورت آستان سپهر سقف مرفوعت آشیانهٔ مهر

در دو هستیت نیستی مرساد تا که مرفوع هست باشد هست

قوله تعالی: إِنَّکَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتی‌ وَ لا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعاءَ، این آیت در شأن کفار قریش فروآمد، قومی مخصوص که علم اللَّه در حق ایشان سابق شده که هرگز ایمان نیارند و در کفر میرند. ربّ العالمین مصطفی را خبر داد که ایشان سخن تو نپذیرند و پند تو ایشان را سود ندارد که ما بر دلهای ایشان مهر نهاده‌ایم تا ایمان در آن نشود و کفر از آن بیرون نیاید. همانست که جای دیگر گفت: وَ نَطْبَعُ عَلی‌ قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا یَسْمَعُونَ و ایشان را مردگان نام کرد، که ایشان را نه در آنچه می‌شنوند نفعیست و نه بآن عمل میکنند، راست چون مردگانند که حس و عقل ندارند. میگوید یا محمد چنان که نتوانی تو که مردگان را شنوا کنی تا سخن بشنوند ایشان را هم نتوانی که شنوا کنی تا حق بشنوند. ابن کثیر وَ لا تُسْمِعُ بتاء مفتوحه خواند الصُّمَّ مرفوع میگوید کران آواز خواننده نشنوند إِذا وَلَّوْا مُدْبِرِینَ خاصّه آن گه که پشت برگردانند بر خواننده و میروند، نه بگوش شنوند و نه برمز و اشارت بدانند.

خیمه جاهش ورای سقف مرفوع اوفتاد پایه قدرش فراز بیت معمور آمدست

و جاء مرفوعا انّه لما نزلت هذه الآیة.

قناعت است پسندیده نزد اهل هنر ولی نه چندان‌ کز جان طمع شود مرفوع

بشرم از رفعت تو سقف مرفوع خجل از رتبت تو بیت معمور