مرفق

قوله: «وَ اضْمُمْ یَدَکَ إِلی‌ جَناحِکَ» جناح الانسان ما بین المرفق و الإبط.

دگر دستها تا به مرفق بشوی ز تسبیح و ذکر آنچه دانی بگوی

و روی «ان عثمان توضأ فأفرغ علی یدیه ثلاثا، فغسلهما ثم مضممض، و استنثر، ثم غسل وجهه ثلاثا، ثمّ غسل یده الیمنی الی المرفق ثلاثا، ثم غسل یده الیسری الی المرفق ثلاثا، ثمّ مسح برأسه، ثمّ غسل رجله الیمنی ثلاثا، ثم الیسری ثلاثا، ثم قال رأیت رسول اللَّه (ص) توضأ نحو وضویی هذا، ثمّ قال: من توضأ وضویی هذا ثم یصلی رکعتین لا یحدث نفسه فیهما بشی‌ء غفر له ما تقدم من ذنبه».

تا به چنگ آمدن زلف حواری حالی دامن یار مرفق نتوان داد از دست

مرفق دهم به حضرت صاحب قصیده‌ای خوشتر ز اشک مریمی و باد عیسوی

پروانهٔ بخت را به دیوان وصال مرفق چه دهم تا ز منت نستاند

از دم شمشر کرد آن با وفا قاتلش را دست از مرفق جدا

ما گذشتیم از نماز اودر الی ومن هنوز مانده در گل گرم بحث حد مرفق گشته است

پروانهٔ وصل از سر و زر خواهد مرفق آن شحنهٔ حسن از چه سر و زر نپذیرد

او را که دهد بمردم عالم گوهر که دهد بدل مرفق را؟