مرتهن

چند در این تنگنا دل ببلا مبتلا چند در این تیره جا جان بفنا مرتهن

پرستیدنش رکن آزادگیست دل راد مردان بدو مرتهن

تا بکی باشد پریشان از هوا آشفته ات خانه تو تنگ باشد پیش دشمن مرتهن

ای به همه خوبی و نیکی سزا ای به هوای تو جهان مرتهن

باید زبان حال و مقال تو روز و شب باشد به شکرگویی این فضل مرتهن

گرنه روحی تو خود این عقده گشا از دل خلق که دل خلق به مهر تو چرا مرتهن است

همزبان بی‌زبانان شو دلا تا به گفت و گو نباشی مرتهن

رنگ و بوی باغ و بستان را چه بینی کاهل دل دل بدین تزویرها هرگز ندارد مرتهن

ای شاعری که همی مدحش‌کنی به سزا در دست منت او همواره مرتهنی

ای همیشه دل به حرص و آز کرده مرتهن داده یکباره عنان خود به دست اهرمن