مرتعش

شیخ الاسلام گفت: که شیخ احمد نجار استار آبادی شیخ خراسان بود و با شبیل و مرتعش٭ صحبت کرده. شبلی وقتی شارب او بکرده بود او گوید: که هرگز پس ازان تیز بنه بایست کرد..

چون زنگیک عور که در آب نشانند در آب نشستستی از آن مرتعشی تو

تَعْرِفُهُمْ بِسِیماهُمْ نه هر دیده ایشان را بیند، نه هر سری ایشان را شناسد، کسی ایشان را بیند و شناسد که هم بصر نبوت دارد، و هم بصیرت حقیقت. بصر نبوت از نور احدیت است، و بصیرت حقیقت از برق ازلیت. مرتعش گفت سیماء ایشان غیرت ایشان است بر فقر خود، و ملازمت ایشان با اضطرار و انکسار خود، گوهر درویشی بحقیقت بشناختند و سر آن بدانستند و بجان و دل باز گرفتند، و یک ذره از آن بدنیا و عقبی بنفروختند.

ز سهم خنجر آن فتنه مختلف اوضاع ز بیم ناوک این‌چرخ مرتعش‌اعضاست

چانه برجسته و سر مرتعش و تن مفلوج لب‌فروهشته و بینی خشن و پشت دوتاه

جام خالی و، میکشان مخمور؛ اختران مرتعش، نسیم علیل

مرتعش بر حرارت طاری ملتوی بر کمال بیماری

شیخ الاسلام گفت: که مرتعش گفت امام ظرف: که هرگز خویشتن بباطن خاص ندیدم. از وی پرسیدند: کی تصوف چیست؟ گفت: اشکال و تلبیس و کتمان پس این بیت برخواند

خواب بربود مرا صبح ز جا برجستم مرتعش بود ز اندیشه دوشین بدنم