مراوده

تا در دول مراوده است از سفیرها تا از ملل شک است و یقین در ضمیرها

تو ز هر طرف که کشی کمان، کنمت سپر تن ناتوان که مباد بر دل دیگران، رهی از مراوده وا کنی

الماس خان با میرزا شفیع دینوری دیگر شاعر کُرد، مراوده و مشاعره داشته و هر دو در حدود نیمه دوم سده ۱۲ می‌زیسته‌اند. میرزا شفیع مرثیه ای در ارتباط با مرگ الماس خان سروده که بخش مهمی از اطلاعات موجود دربارهٔ وی از همین مرثیه اخذ شده‌است.