مذنب

کعب عجره گفت رسول خدا روزی یاران را گفت: «ما تقولون فی رجل قتل فی سبیل اللَّه؟» چه گوئید بمردی که در راه خدا کشته شود؟ یاران گفتند اللَّه و رسوله اعلم خدا و رسول او داناتر، رسول گفت‌: «ذلک فی الجنة» آن مرد در بهشت است، دیگر باره گفت: چه گوئید بمردی که بمیرد و دو مرد عدل گویند لا نعلم منه الا خیرا نشناسیم و ندانیم ازین مرد جز پارسایی و نیک مردی؟ یاران گفتند اللَّه داناتر بحال وی و رسول او، گفت‌: «ذاک فی الجنة» در بهشت است، سدیگر بار گفت، چه گوئید در مردی که بمیرد و دو گواه عدل گویند که در وی هیچ خیر نبود؟ یاران همه گفتند ذاک فی النار در دوزخ باشد رسول گفت‌: «بئسما قلتم عبد مذنب و ربّ غفور»

یک گنه چون کرد، گفتندش: تمام مذنبی، مذنب، برو بیرون خرام!

یا شفیع المذنبین عذر گناه ما بخواه زانک بیرون از تو نبود عاصیان را عذر خواه

واثق بعفوتست فغانی که از خطا عنوان نامه ی عملش عبد مذنبست

گفت پیغمبر انی ن المذنبین پیش حق به از حنین الذاکرین

یا شفیع المذنبین در آب چشم ما به لطف بنگر و مگذار از راه کرم ما را به ما

یا شفیع‌المذنبین تا بوده‌ام کم بوده است در من از شعل گنه بیکار یک حس از حواس

یا شفیع المذنبین بار گناه آورده ام بر درت این بار با پشت دوتاه آورده ام

سألزم نفسی الصفح عن کل مذنب و إن کثرت منه علی الجرائم

یا شفیع المذنبین» از (صامتت) نزد خدا کن شفاعت در صف محشر «فانا مجرمون»