مدیح

معنی کلمه مدیح در لغت نامه دهخدا

مدیح. [ م َ ] ( ع اِمص ، اِ ) آنچه بدان کسی را بستایند و مدح گویند از شعر و جز آن. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). مدح. مدحت. ستایش. آفرین. مدیحه. سخنی - و غالباً شعری - که در توصیف و تحسین و تمجید ممدوحی گویند یا نویسند. ج ، مدایح :
گر مدیح و آفرین شاعران بودی دروغ
شعر حسان بن ثابت کی شنیدی مصطفی.منوچهری.هر مدیحی که بجز بر کنیت و بر نام اوست
خود نه پیوندش به یکدیگر فرازآید نه ساز.منوچهری.نه من نیز کمتراز این شاعرانم
به باب مدیح و به باب معانی.منوچهری.گر طمع داری مدیح از من همی
از مدیح من چرا گنگی و لال.ناصرخسرو.و گر چو عنبر بر آتشم بسوزی پاک
مدیح یابی از من چو عود از عنبر.مسعودسعد.چو باده او را بردی بخواندی پیشش
مدیح شاه جهان خسرو صغار و کبار.مسعودسعد.همه ساله معزی در مدیحت
قلم چون حکم تو نفّاذ دارد.معزی.کافرم دان گر مدیح چون توئی
بر امید سوزیان خواهم گزید.خاقانی.سراید نوای مدیح تو زهره
ببین گیسوی زلف در چنگ بسته.خاقانی.تا به نوای مدیح وصف تو برداشتم
رود رباب من است روده اهل ریا.خاقانی. || ممدوح. ( فرهنگ فارسی معین ) :
چند کردم مدح قوم مامضی ̍
قصد من زآنها تو بودی ز اقتضا...
بهر کتمان مدیح از نامحل
حق نهاده ست این حکایات و مثل.مولوی ( از فرهنگ فارسی معین ).- مدیح آوردن ؛ مدح کردن. مدیحه گفتن. ستودن :
گر خسیسان را همی گوئی بلی باشد مدیح
گر بخیلان را مدیح آری بلی باشد هجی.منوچهری.- || مدیحه عرضه کردن :
آرم مدیح سوی تو ای درخور مدیح
بر تو ثنا کنم همه ای درخور ثنا.مسعودسعد.- مدیح خواندن ؛ مدح گفتن. ستودن :
گر تو نخواهی مرا امیر ندانمْت
وَرْت بخوانم مدیح مرد مدانم.ناصرخسرو.- || مدیحه خواندن :
طاووس مدیح عنصری خوانَد
دُرّاج مسمطمنوچهری.منوچهری.- مدیح کردن ؛ مدح کردن. ستودن. ستاییدن.
- مدیح گفتن ؛ مدح کردن. ستودن. ستاییدن. نیکوئیهای کسی برشمردن. محاسن ممدوح - اغلب در شعر- بازگفتن :

معنی کلمه مدیح در فرهنگ معین

(مَ ) [ ع . ] (اِ. ) ستایش .

معنی کلمه مدیح در فرهنگ عمید

۱. ستایش.
۲. (اسم ) = مدیحه
۳. (اسم، صفت ) ممدوح.

معنی کلمه مدیح در فرهنگ فارسی

ستایش، مدایح جمع
۱ - ( اسم ) ستایش : همه ساله معزی در مدیحت قلم چون حکم تو نفاذ دارد . ( معزی ) ۲- شعر ( مخصوصا قصید. ) مدحی : و گر چو عنبر بر آتشم بسوزی پاک مدیح یابی از من چو بوی از عنبر . ( مسعود سعد ) جمع : مدایح ( مدائح ) . ۳ - ممدوح : چند کردم مدح قوم مامضی قصد من زانها تو بودی ز اقتضا... بهر کتمان مدیح از نامحل حق نهادست این حکایات و مثل ... ( مثنوی )

معنی کلمه مدیح در ویکی واژه

ستایش.

جملاتی از کاربرد کلمه مدیح

من ترا گویم مدیح و کردگار پاک را زانکه روزیم از تو است و جان پاک از کردگار
ننگ داری زانکه همچون جاهلان نوک قلم بر مدیح شاه یا میری قلم را تر کنی
تا کرده‌ام مدیح تو از خاطر امتحان کردست دهر ایمنم از امتحان خویش
شاید ار بخشد گنه آشفته را دارای حشر کاو مدیح مرتضی آن داور دین می‌کند
گرچه از خال ثنا، حسن تو مستغنی بود به مدیح تو شها حسرت حسّان رفتم
همی کنند ثنای تو افتتاح کلام همی کنند مدیح تو ابتدای کتاب
نقش نگین تو خلل ملک دشمن است درج مدیح تو حسد درج گوهرست
گفتم بروز بار توان رفت پیش او گفتا چو یک مدیح نو آیین بری توان
کس ار به مستی باید مدیح شاه‌کند دو چشم مست من اولی‌ ترند در این‌ کار
همی ثنای تو بیرون برد ز خاطر غم همی مدیح تو خالی کند ز قلب هموم