مدعی

شکوه از مدعیان جز بر داور نبرم تا کشد تیغ دو سر را و بخواهد کینم

بساز با خود و گر مدعی زند دم صدق غلط مشو که چو صبح نخست کذاب است

اگر بر آستانش پا نهاد از بی‌خودی سلمان مگیر ای مدعی بر من که پا از سر نمی‌دانم

با وحی منزلم چه بود ژاژ مدعی؟ ابلیس در برابر نص آورد قیاس

برای دوستان بربند روز از مردمان پرده خلاف مدعی بی پرده شب در بزم یاران آی

نه عاشقست که خود مدعی و کذابست محب اگر که شکایت کند ز جور حبیب

کوی تو جنت است ولی مدعی به مکر شیطان صفت ز جنتم آواره میکند

ایها المدعی سلیما سفاها لست منها الاقلامه ظفر

گفتم ز من ایمدعی اینحال مپرس جانت که برآید بنگر تا چه شود

مادرم مُرد و پدر نیز بمرد مدعی مال مرا یکسره برد