مدر

شدم ز مدرسه و خانقاه بیگانه سر نیاز من و آستان میخانه

مدرسه عشق و مدرس ذوالجلال ما چو طالب علم و این تکرار ماست

خواهی که ز شغل دو جهان فرد شوی با اهل صفا همدم و همدرد شوی

مکن بد که تا بد نیایدت زود مدرو و مدوز و ترا رشته سود

تا قرار کره خاک بود بر سر آب تا مدار فلک آینه گون بر مدرست

اینقدر دان گر تو صاحب مدرکی نیست پیدا از هزاران جز یکی

سوی مدرس خرد آیند در سؤال کاین فتنه عظیم در اسلام شد چرا

می‌چکید از چشم تر بر خاک آب اندر آن هر قطره مدرج صد جواب

درد با همدرد اگر گوئی رواست درد با بی درد خود گفتن خطاست

می کند گریه و همدرد ندارد،صائب جای رحم است درین بزم به تنهایی شمع