مخرقه

رزبان گفت که این مخرقه باور نکنم تا به تیغ حنفی گردن هر یک نزنم

آن زگال آب و سپندی که عرض دفع نکرد هم بدان پیرزن مخرقه خر بازدهید

ابر سیه را شمال کرده بود بدرقه بدرقهٔ رایگان بی طمع و مخرقه

چون نداری تو سر آنکه بسامان گردی خرقۀ مخرقه بیرون کن و دستار مبند

دین و دنیا به جمله مخرقه دان خویشتن را ز مکر او برهان

صدق به صدق مخرقه یله کن ساز کشتی به بحر در خله کن

نشوی رهرو اگر مخرقه را خوانی فقر نشود رهبر اگر مشعله بردارد کور

عشق می‌بازد کنون با زلف و خال خرقه گشتش مخرقه، حالش محال

ورنه برو به . . . ن زن خویش پای پای ای خر مادرت به سر خر مخرقه

بازکن خوی ای پسر از تفرقه تا نگردد خرقهٔ تو مخرقه