مخرق

بی امر او امارت زرق است و مخرقه بی رأی او وزارت وزراست و مستعار

بپیش سر تیغ الماس فعلت زره شکل نسج مخرق گرفته

آنجا که تو بر خوانده و زند و پازند زردشت به مخرق زبان بریده

از تکبر جمله اندر تفرقه مرده از جان زنده‌اند از مخرقه

پیغام دهی هر نفسم کانوری از ماست من بندهٔ این مخرقه هر چند محالیست

گیتی ز صدق تو قلبم مخرقه شکست گردون ز جاه تو علم کبریا فگند

سرفتنه اوباشی همخرقه قلاشی در مصر نمی‌باشی تا جمله شکرخایی

درمی چند را بلاو دهد پیر و همخرقه را پلاو دهد

بر گرد تن دل حلقه شد تن با دلم همخرقه شد وین هر دو در تو غرقه شد ای تو ولی انعام دل

تا مخرقه و راندهٔ هر در نشوی نزد همه کس چو کفر و کافر نشوی