مخرج مشترک

حاصل ضرب هفت در سیصد و شصت، دو هزار و پانصد و بیست شود که مخرج مشترک است. چه نصفش هزار و دویست و شصت، ثلثش هشتصد و چهل، ربعش ششصد و سه، خمسش پانصد و چهار، سدسش چهارصد و بیست، سبعش سیصد و شصت، ثمنش سیصد و پانزده، تسعش دویست و هشتاد و عشرش دویست و پنجاه و دو است.

گویند از علی(ع) مخرج مشترک کسرهای نه گانه را پرسیدند، فرمود: روزهای سال را در روزهای هفته ضرب کن.

اگر مخرج کسرهائی را که در آنها حرف «عین » باشد، (ربع، سبع، تسع، عشر) در یکدیگر ضرب کنی، عدد حاصل مخرج مشترک کسرهای نه گانه است، یعنی دو هزار و پانصد و بیست.

دو مخرج (یا هر چند تا که هست) را در هم ضرب کرده تا مخرج مشترک به دست بیاید. اگر یکی از مخرج‌ها به بقیه مخرج‌ها بخش پذیر بود، کافی است آن مخرج به عنوان مخرج مشترک انتخاب شود. صورت‌ها متناسب با مخرج مشترک، بزرگ می‌شوند. در این حالت صورت کسرها با هم جمع می‌شوند.