مختار

آنچه جز حمد حضرت باری است نیست جز نعت احمد مختار

بدان خود را که این مختارنامه است دو عالم را از و دانه و دام است

زان که مختاری است پاک و نبیل راست گوی‌و درست‌قول و اصیل

بدو گفت مختار: کای نامدار به نیکی جزا یابی از کردگار

جلوه بانظار خلق نور الهی نمود بوسه برخسار وی احمد مختار زد

بین که لو لاک ما خلقت چه گفت کان عشق است احمد مختار

بدو کرد مختار یل آفرین بگفتا به سالار راد این چنین

به هر هنر بود از اهل هر هنر ممتاز چو ازگروه بنی هاشم احمد مختار

تیزست بدو دولت سلطان معظم تازه است بدو ملت مختار پیمبر

چو بشنید مختار بگزید نیز سه تن از دلیران برای ستیز