مخالفت

هر که با او مخالفت ورزد خسته غم بود غریق غرام

در نامهٔ عمل به غلام و مخالفت جرم و ثواب گشته کم و بیش و بیش و کم

دشمنان در مخالفت گرمند و آتش ما بدین نگردد سرد

پای قدر بمالش هرگونه حادثه کرده مخالفت را بر نان روزگار

مگر مخالفت ناصح الملوک در اوست کز او به مال و دماغ و خرد رسد خذلان

مخالفت هم ازین دوستان غنیمت‌ گیر دو روزه صحبت طوطی و زاغ می‌گذرد

چو تیر رخصت قتل مخالفت خواهد به دستبوس که رسم اجازه خواهان است

ناز عدو مخالفت تو عنا کند زهر ولی موافقت تو شکر کند

قوله تعالی: «وَ لَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَ هَمَّ بِها لَوْ لا أَنْ رَأی‌ بُرْهانَ رَبِّهِ» چون اللَّه را با بنده عنایت بود، پیروزی بنده را چه نهایت بود، چون اللَّه رهی را در حفظ و حمایت خود دارد، دشمن برو کی ظفر یابد، پیروز بنده‌ای که اللَّه تعالی نظر بدل وی پیوسته دارد که او را بهیچ وقت فرا مخالفت نگذارد.

در آن مهم که بجاه تو استعانت رفت توقّف تو هم از غایت مخالفتست