محضر

معنی کلمه محضر در لغت نامه دهخدا

محضر. [ م ُ ض ِ ] ( ع ص ) احضارکننده. که احضار کند. || گرزبردار. عصابردار. || سرهنگ و آردل. || آنکه به نزد قاضی کسی را میطلبد. ( ناظم الاطباء ).
محضر. [ م َ ض َ ] ( ع اِ ) حضور. ( غیاث ) ( ناظم الاطباء ).حاضر شدن. ( آنندراج ). || وقت حاضر آمدن. ( غیاث ). هنگام حاضر شدن. ( ناظم الاطباء ). || جای بازگشتن به آب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || جای حاضر آمدن. ( غیاث ). جای حاضر شدن. ( ناظم الاطباء ). محل حضور. پیشگاه. آستان :
چون شب آید برود خورشید از محضر ما
ماهتاب آید و درخسبد در بستر ما.منوچهری.هر ساله از بابت اوقاف و زکوات و اخماس و سهم امام و مظالم و امثالها قریب دویست هزارتومان به محضر اطهر او ایصال میداشتند. ( المآثر و الاَّثار ص 137 ).
- بدمحضر ؛ که مجلس و محفلی ناخوش و سرد و گران و پر از غیبت کسان دارد :
نیست این ممکن که تو بدبخت همچون خویشتن
مر مرابنده یکی نادان بدمحضر کنی.ناصرخسرو.چون تو بسی به بحر و بر افکنده است
این صعب دیو جاهل بدمحضر.ناصرخسرو.- حسن المحضر ؛ آنکه غایبان را به نیکی یاد کند. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). خوش محضر. که مجلس اوگرم و خوش و فرح انگیز و مایه انبساط است.
- خوش محضر ؛ نکومحضر. نیک محضر. رجوع به نیک محضر شود.
- در محضر؛ در حضور. در خدمت. ( ناظم الاطباء ).
- نکومحضر؛ نیک محضر. خوش محضر :
بداده ست داد از تن خویشتن
چو نیکودلان و نکومحضران.منوچهری.- نیک محضر ؛ نکومحضر. خوش محضر. که غایب را به نیکی یاد کند. خوش مشرب که محفلی و مجلسی خوش و گرم و باانبساط دارد.
|| توسعاً دنیا :
هر بد و نیکی که در این محضرند
رنگ پذیرنده یکدیگرند.نظامی. || سجل قاضی.( غیاث ) ( ناظم الاطباء ). سجل. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). آنکه قاضی دعوای مترافعین را در آن مفصل بنویسد اما قضاوتی که درباره آنها نموده است در آن ثبت نکرده و فقط برای تذکر نوشته باشد. ( از تعریفات ). ورقه ثبت اظهارات اصحاب دعوی. به معنای سجل ، ورقه ای است که شرح حضور متخاصمین نزد قاضی روی آن نوشته شود. از قبیل گفتگوی طرفین از اقرار یا انکار و حکم بشاهدیا نکول بر وجهی که پس از ختم دعوی برای هیچیک از مخاصمین اشتباهی رخ ندهد. ( کشاف اصطلاحات الفنون ). || شاهد. گواه :

معنی کلمه محضر در فرهنگ معین

(مَ ضَ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - محل حضور. ۲ - دفتر ثبت اسناد. ج . محاضر.

معنی کلمه محضر در فرهنگ عمید

۱. جای حضور.
۲. [مجاز] درگاه.
۳. جای نوشتن اسناد و احکام، دفتر ثبت اسناد.
۴. دفترخانه.
۵. سجل.
۶. فتوا نامه.
۷. [قدیمی] گواهی نامه.
* محضر نوشتن: (مصدر لازم ) [قدیمی] گواهی نوشتن.

معنی کلمه محضر در فرهنگ فارسی

جای حضور، درگاه، جای نوشتن اسنادواحکام، دفترثبت اسناد، ونیزبه معنی سجل وفتوی نامه وگواهی نامه، محاضر جمع
۱ - ( اسم ) محل حضور جای حاضر آمدن . ۲ - وقت حاضر آمدن.۳ - ( مصدر ) حاضر شدن حضور . ۴ - ( اسم ) نوشته ای که برای اثبات دعوی بمهر مطلعان رسانند : من در حال از گنجه قاصدی فرستادم بگرکان و محضری فرمودم کردن بشهادت قاضی و رئیس و خطیب و جمل. عدول و علما و اشراف گرگان که این دیه بر جاست ... و بچهار ماه این معنی درست کردم و محضر پیش امیر باالسوار نهاد ... ۵ - پیشگاه آستان : ... هر ساله از بابت اوقاف و زکوات و اخماس و سهم امام و مظالم و امثالها قریب دویست هزار تومان بمحضر اطهر او ایصال میداشتند . ۶ - محلی که حاکم شرع در آن بامور مردم رسیدگی کند . ۷ - دفتر اسناد رسمی جمع : محاضر . یا محضر بر آب نوشتن . حرکت لغو کردن کار بیفایده کردن .

معنی کلمه محضر در دانشنامه آزاد فارسی

در لغت به معنای محلِ حضور. در قدیم دفترخانه های اسناد رسمی، ازدواج و طلاق را محضر می نامیدند. نیز ← دفتر_اسناد_رسمی

معنی کلمه محضر در ویکی واژه

محل حضور.
دفتر ثبت اسناد.
محاضر.

جملاتی از کاربرد کلمه محضر

بر محضرِ نیستان نزاری بنویس به خطِ خود گواهی
از خط زخمها به پیکر خصم می نویسند جمله محضر فتح
تو، به محضر داوری کردی هزار لیک اندر خانه درماندی ز کار
کاین ‌باطل و هر محضر دیگر که بر او نیست از خامهٔ دستور ملک سر خط عنوان
هرتن که سرشت بد بود محضر او ناچار همی بدی بکوبد در او
چو بر خواند کاوه همه محضرش سبک سوی پیران آن کشورش
عَمْرو را حاصل چه از نقل‌کرامت‌های زید جز که بر نقصان ذات خویش محضر داشتن
چون ترک جنک جوی من از در در آیدا با شور جنگ و مشغله در محضر آیدا
در نهج البلاغه آمده است که علی بن ابیطالب(ع) به کسی که در محضرش استغفار کرد، گفت: مادرت به عزایت نشیند، آیا دانی که معنی استغفار چیست؟
شعر من باده شد به هر محفل ذکر من تازه شد به هر محضر