محض

هر تن که سرشت بد بود محضر او ناچار همان بدی بکوبد در او

ای بی نشان محض نشان از که جویمت گم گشت در تو هر دو جهان از که جویمت

سعادت باد یار تو سر دشمن شکار تو بناز اندر قرار تو بهر جائی و هر محضر

وجود آنجا که باشد محض خیر است وگر شری است در وی آن ز غیر است

محضر صد بیخودی دارم ز جام می به کف ساقی از مستی گمان دارد که هشیارم هنوز

خدمت محضر ز من ناید دگر هر که را خواهی، بجای من ببر

خرم شده از حشمت تو مجلس احرار روشن شده از طلعت تو محضر نیکان

گریهٔ او خندهٔ او نطق او نیست از وی هست محض خلق هو

تو آن محیط خیالی که عرصه امکان به محضر تو کم است از نگین انگشتر

محض شر یا نه خود کثیرالشر نیست و نبود تو جمله نیک شمر