محسود

گشت معروف نزد همکاران نیز محسود شد بر یاران

درویش ندیدند که محسود بود هیچ محسود بدینگونه که بنده است که دید است

دربانی ازین خسرو هر جا که رود گو: رو محسود و معزز شو مسجود و منعم باش

همیشه خصم تو محروم باد و تو محسود همیشه باش تو محسود و خصم تو محروم

حسدکنند حسودان تو را به اصل و به نفس بدین دو چیز بود مرد محتشم محسود

بر تمامی حسد حاسد اگر بیند کس چرخ را این به بقا آن به علو محسودست

زهی به منزلت از عرش برده فرش تو رونق زمین ز یُمن تو محسود هفت‌کاخ مطبَّق

دنیی آن قدر ندارد که بدو رشک برند ای برادر که نه محسود بماند نه حسود

هر کجا ابر فطرتش بارد قطره محسود در مکنون باد

جان حاسد ز داغ غم فرسود وز غم آسوده خاطر محسود