محرر

هر دست که او دست تو را نیست محرر هر طبع که او شکر تو را نبود نظام

محررات سماوی بنوک کلک تو معرب مرکبات هیولی بلطف طبع تو معجم

زهره مطرب تو را، ساز مغنی کشید تیر محرر تو را، کاغذ دیوان شکست

سواد چشم من از گریه شد تر و ابتر کنون محرر اشکم همی برد به بیاض

به‌ آفرین خدای آن ‌که بود در شب و روز محرری که کند آفرین او تحریر

چه خوش است داغ عشقت که ز داغ عشق هر جان ز خراج و عشر و سخره ابدا محرر آمد

گوئی «به فلان جای یکی سنگ شریف است هر کس که زیارت کندش گشت محرر

باز چون قدم در عالم بسط نهد و شواهد انس بیند از حول و قوت خویش محرر شود، از ارادت و قصد خویش مجرّد گردد بفتوح تجرید زندگانی کند، یُرِیدُونَ وَجْهَهُ مقصد و قبله همت وی گردد.

از زرو نقره دواتی است مرکب کرده تا کند مدح تو بر دیده محرر نرگس

محررست ز حکم خدای و امر رسول چه در اَنامل مفتی چه در بنان دبیر