محذور

کون عدم بود و چو موجود شد نیست بجز واجب و محذور نیست

و دوم مساعدت با ایشان در مقتنیات پیش از طلب، بی شایبه منت و طلب عوض به قدر امکان، مادام که مؤدی نباشد به محذوری بزرگ که احتراز ازان واجب باشد.

روزگارت چنان که نتوان گفت که درو هیچ روز محذورست