محترق

تو شمسی و ز نور تو حساد محترق آری ستاره را بود از شمس احتراق

گرنه رای ثاقبت بر وی فکندی سایه ئی محترق گشتی شه سیاره چون دیو از شهاب

تیر گفتا خویش را خواندم دبیر شهریار محترق زانرو به پاداشش شود اعضای من

ناگاه محترق شودت چرخ هفتمین

چون اخترم شگفت مکن چندین گر محترق شدم از گران خور

تو آفتابی و سیاره محترق گردد چو پیش خدمت آن شاه تاجدار شود

همچنین داود می‌گفت این نسق خواست گشتن عقل خلقان محترق

حسود عیب کند بر من و عجب نبود مریض محترق ار یاوه گوید اندر شب

شیخ الاسلام گفت: که ابراهیم مولد گوید: که براس العین بودم در مسجد بابوبکر کتانی و با شیخ بوحفص گیلی جوانی درامد محترق گفت: تیراللّه چه بود؟ شیخ بوحفص گفت: تیراللّه نظر او بود. گفت: نشان او بدل چه بود؟ گفت: اذا تجلی لشیء خشع له ورق، یا گفت:ودن آن جوان نفس برزد و بیفتاد، گوئی هرگز زنده نبود

چون شود محترق صبا چون برق از صبا تا سموم نبود فرق