محاق

این نادره بشنو که مرا بیم محاق است اکنون که ز عشق تو شدم همچو هلالی

و گفته‌اند که: حاجّ و حاجَّهُ قَوْمُهُ، المحاجّة و المحاقّة ادّعاء الحقّ.

بر چرخ هلالی که پدید آید یک چند از دست محاقش نبود بیم زوالی

مه بطافش چون یکی آیینه کز نور تو گشت گه هلال و گاه بدر و گه محاق ای آفتاب

امشب قرآن سعد است در اختران خرگاه یا آنکه لیله البدر روز محاق فرداست

با این روش عجیب و غریب نامگذاری، «[روز] سوم تارگلیون محاقی» به معنای روز ۲۸ از ماه تارگلیون است.

ماه آنعزیزتر که نحیفش کند محاق تیغ آن برنده تر که ضعیفش کند فسان

ای اختر بد برو که گم شد صد ماه امید در محاقت

گر که کنند این سهم بهم اتفاق خوش بدر آید مه ملک از محاق

ستاره خون بچکاند به چشم اگر بیند که در محاق نهان شد رخ ستارهٔ ما

روی‌ کیوانم سیه شد عقد پروینم ‌گسیخت رفت ماهم در محاق و زهره‌ام بشکست جام