محاسن

گفتم این ریش مرا هست محاسن بی‌حد بشمرم برخی از آن بو که شوی خوب آگاه

غیر تنگی محاسن دگر است ورنه سوراخ گوش تنگ تر است

در سال ۱۱۰۶/۱۱۰۷ احمد برای شکایت از سید ابوهاشم حسنی، رئیس همدان راهی دربار سلطان محمد اول شد. وقتی احمد به دربار رسید، محمد اول او را به عنوان وزیر خود منصوب کرد. سلطان، احمد را جایگزین سعدالملک ابوالمحاسن ابی که به ظن ارتباط با اسماعیلیه اعدام شده بود، کرد. این انتصاب عمدتاً به دلیل شهرت نظام الملک پدر احمد انجام شد. سپس القاب مختلفی را که پدرش داشت به او دادند (قوام الدین، صدرالاسلام و نظام الملک).

و فی الشجر الطوبی بدیع المحاسن اذا شئت ان تلقی المحاسن کلها

إِنْ تُبْدُوا خَیْراً اشارتست باحکام آداب شریعت، أَوْ تُخْفُوهُ اشارتست بتحقیق احکام حقیقت، أَوْ تَعْفُوا عَنْ سُوءٍ اشارتست بتحصیل محاسن الأخلاق.

شهاب‌الدین، احمد بن ابی‌المحاسن طِیبی طرابلُسی (متولد ۱۳۱۷ میلادی) شاعر شامی بود.

ابوعزرائیل دارای ظاهری نسبتاً درشت و چهره‌ای خشن است. با سری تراشیده و محاسنی سیاه، یونیفرم سیاه‌رنگ می‌پوشد و لقبِ ابوعزرائیل را بر بازوی خود بسته‌است. ویدئوهایی کوتاه از او در عملیات پاکسازی تکریت منتشر شده که با نعره زدن در خیابان‌ها نیروهای داعش را بُزدل خطاب می‌کند. او یک بار هم از ناحیه دست مجروح شده‌است. برخی مجلات خارجی با انتشار عکس‌هایی، از او به عنوانِ استاد دانشگاهی یاد می‌کنند که در حال مبارزه با تروریست‌ها است.

گر حسودانش مساوی گویند آن مساویش محاسن تو کنی

ز هفت گونه بر و هفت رنگ و بر هر رنگ هزار گونه محاسن، هزار گونه جمال

   باب پانزدهم: در تبیین عقاید اهل سنت و جماعت و بیان کرامات و محاسن و آثار آنها در دین

گفتند: آخر محاسن را شانه کن.

واعظ به زور شانه محاسن دراز کرد افکنده است تا سر زانو ردای بحث

راستی از شهریاران این محاسن درخورست نه محاسن را بحنا روز و شب‌کردن خضاب

مانع آید جان معانی را چو عقل آمد مشیر نافع آید دل محاسن را چو دین باشد شعار

کنیه اصلی ابوبصیر بنا به گفته ابن غضائری و کشّی «ابومحمد» و به گفته ابن الندیم و شیخ طوسی «ابو یحیی» بوده است. در سلسله احادیث المحاسن برقی روایت لیث مرادی از ابوبصیر (شاید اسدی) به چشم می خورد و با توجه به اینکه نجاشی، لیث مرادی را «ابوبصیر اصغر» خوانده است. بعید نیست که از ابوبصیر اسدی کوچکتر بوده باشد. در منابع دینی و حدیثی شیعه نیز از شخصیت های دیگری نام برده شده است که به آنها «ابوبصیر» گفته می شود: ابوبصیر عبدالله بن محمد اسدی کوفی از اصحاب باقر; ابوبصیر یوسف بن حارث از اصحاب بتری مذهب باقر و ابوبصیر ثقفی است.