مجنب

هوائی باشد این گفتن تو میدان زبان را اندرین گفتن مجنبان

گوشهٔ عرشش به تو پیوسته است هین مجنبان جز بدین و داد دست

سر بمگردان چنین پوز مجنبان چنان چون تو خری کی رسد در جو انبار من ؟

سر ما هست و من مجنون مجنبانید زنجیرم مرا هر دم سر مه شد چو مه بر خوان من باشد

سر مجنبان بهر تحسینم گفتار مرا نیست غیر از جنبش دل هیچ تحسین دگر

از باد مکش طره جانانه ما را زنجیر مجنبان دل دیوانه ما را

بر ایشان یکی بانگ برزد که ‌«های مجنبید کس تا قیامت ز جای‌»

زین کمانها نزد ارباب خرد لب مجنبان کابرویت می برد

لب مجنبان از برای هرزه گفتن هر نفس بر چراغ اعتبار خویشتن، دامن مزن

بهومان چنین گفت کز رزمگاه مجنب و مجنبان از ایدر سپاه