مجعد

نام اصلی او «الحسن بن هانئ الحکمی» و کنیهٔ وی ابونواس بود. موهایی مجعد و مشکی داشت.[نیازمند منبع]

بوییدمش دمادم موی مجعدا بوسیدمش پیاپی قند مکررا

تا گل خیری بود چو روی معصفر تا تن سنبل بود چو زلف مجعد

همان زینب که در منظر چو حیدر بود و پیغمبر خضاب او را زخون سر دو گیسوی مجعد شد

دی دیدم آن نگار سهی قد را بر رخ شکسته زلف مجعد را

هم از تست، روی شگرفان مصفا؛ هم از تست، موی عروسان مجعد!

شام ابد جنیبهٔ موی مجعدش صبح ازل طلیعهٔ روی منورش

از لطف قد و صباحت خد چه کنی وز سلسله زلف مجعد چه کنی

چنگ باز اندر هوا و شاخ رنگ اندر زمین این معلق ، آن مجعد ، این ز مشک ، آن زعفران

ای مجعد زلف یار از بسکه هستی مشکبار فتنه چین وختن آشوب دیلم گشته ای

ببرده رونق نرگس بدان دو غمزه جادو شکسته قیمت سنبل بدان دو زلف مجعد