مجتبی

معنی کلمه مجتبی در لغت نامه دهخدا

مجتبی. [ م ُ ت َ با ] ( ع ص ) برگزیده. ( دهار ). برگزیده شده. ( آنندراج ) ( غیاث ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). برگزیده و پسندیده. ( ناظم الاطباء ). ج ، مجتبین و مجتبون. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
هم موسی از دلالت او گشته مصطفی
هم آدم از شفاعت او گشته مجتبی.خاقانی.هر دو رکن جهان مردمی اند
آدمی مجتبی و عیسی یار.خاقانی.تو بمانی چون گدای بینوا
دولت خود هم توباش ای مجتبی.مولوی.مرحبا یا مجتبی یا مرتضی
ان تغب جاء القضا ضاق الفضا.مولوی.
مجتبی. [ م ُ ت َ ] ( ع ص ) برگزیننده چیزی را. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). پسند کننده. ( ناظم الاطباء ). || بگیرنده مال از جاهای آن. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از ذیل اقرب الموارد ). || جمع کننده و فراهم آورنده. ( ناظم الاطباء ).
مجتبی. [ م ُ ت َ با ] ( اِخ ) از القاب امام حسن علیه السلام. ( ناظم الاطباء ). لقب حسن بن علی بن ابیطالب ( ع ). و رجوع به حسن بن علی شود.

معنی کلمه مجتبی در فرهنگ معین

(مُ تَ با ) [ ع . ] (اِمف . ) برگزیده ، پسندیده .

معنی کلمه مجتبی در فرهنگ عمید

برگزیده.

معنی کلمه مجتبی در فرهنگ فارسی

برگزیده و پسندیده
( اسم ) ۱ - برگزیده شده : هم موسی از دلالت او گشته مصطنع هم آدم از شفاعت او بوده مجتبی ( مجتبا ) . ( خاقانی ) ۲ - نام مردان از جمله لقب حسن ع ابن علی ع .
برگزیننده چیزی را

معنی کلمه مجتبی در فرهنگ اسم ها

اسم: مجتبی (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: mojtabā) (فارسی: مجتبي) (انگلیسی: mojtaba)
معنی: برگزیده، پسندیده، لقب امام دوم شیعیان، ( در قدیم ) برگزیده شده، انتخاب شده، ( اَعلام ) لقب حسن ابن علی امام دوم شیعیان ( امام حسن مجتبی ) ( ع )، حسن، انتخاب شده ( در اعلام ) لقب حسن بن علی امام دوم شیعیان ( امام حسن مجتبی ) ( ع )، لقب امام حسن ( ع )

جملاتی از کاربرد کلمه مجتبی

رسیدش هم از مجتبی (ع) این خروش درآن دشت پر محنت و غم به گوش
نوازندگان: گیتار: عادل روح‌نواز - کیبورد: توحید نوری - بیس: مجتبی قربانی - درامز: مجید رضاپور
ام اسحاق، ابتدا با حسن مجتبی (امام دوم شیعیان) و پس از درگذشت او، با حسین بن علی (امام سوم شیعیان) ازدواج کرد. او پس از کشته‌شدن حسین بن علی با عبدالله بن محمد بن عبدالرحمن بن ابی‌بکر ازدواج کرد و گفته‌اند قبل از عبدالله بن محمد، با تمام بن عباس بن عبدالمطلب ازدواج کرده بود.
طوبی مثال گلشن آل عبا بود ریحانۀ رسول خدا مجتبی بود
مالک رقاب دین، حسن مجتبی کجاست تا از مخالفان بستاند لوای تو
فیلادلفی (سینمایی) (به همراه سید مجتبی اسدی پور) (۱۳۹۰)
مادرِ باقر، فاطمه اُمِّ عبدالله است. فاطمه، فرزند حسن مجتبی، امام دوم شیعیان بود. بدین ترتیب، باقر هم از سمت مادر و هم از سوی پدر از نسل علی بن ابی‌طالب، امام اول شیعیان و خلیفهٔ چهارم، است.
ای حسن ای مجتبی ای مرتجی می رود بنگر حسین آیا کجا
آه که اسما چه کرد با حسن مجتبی تا جگر نازکش پاره شد از زهر ناب
خون‌چکان شد مجتبی از هر دو عین شد به دامان اشگ گلگون حسین
گفته است مصطفای معلای مجتبی من شهر علمم و علی آن شهر را درست
ز فیض خاک در مجتبی شه کونین به آب خضر زند طعنه نظم نیکویم
چو قاسم پسرزاده ی مرتضی (ع) روان تن شاه دین مجتبی (ع)
بر تشنه کامیش به کنار دو نهر آب در روضهٔ جنان، حسن مجتبی گریست