مجبور

این بلایا که نزل جمهور است از خلاف رسول، مجبور است

تقوی مرا نگذارد که ترا کشم، و حسد ترا بر آن دارد که مرا کشی. تو مقهوری از روی قدرت و عزت، و من مجبورم از روی لطافت و رحمت:

مجبور غفلتیم‌، قبول اثر کراست یاران به‌گوش کر خبر راز می‌دهند

نیاز اختیار است ای حریفان عیش این محفل که من چون شمع در مشق وگداز خویش مجبورم

هستی بر فطرت توحید زاد جبر چه باشد کس مجبور نیست

به هر کاری بود رای تو مختار به ‌جز احسان ‌که در وی هست مجبور

شبیخون بر جهان کیف و کم زد ز مجبوری به مختاری قدم زد

کند مجبور فایز را در آخر که مجنون وار خارج گردد از دین

زیر گردون تا قیامت بایدم آواره زیست سخت مجبورم خدنگ نُه کمانم کرده‌اند

زلف تو رهزن است اگر چشمت نیز رهزن شده است مجبور است