مجاورت

بحریم کعبه یکعمر مجاورت نباشد چو شبی بخلوت دوست دری فراز داری

و مشایخ گفته‌اند که: این در حال سُکْر بود واندر این راه آن که گفت: «وصلتُ» فقد فَصَلَ؛ چون رسیدن بازماندن بود. پس شغل شغل بود و فراغت فراغت و وصول وصول اندر شغل و فراغت نبسته است؛ که این هر دو صفت بنده باشد و وصل عنایت حق و ارادت ازلی وی به نیکو خواست بنده و این اندر شغل و فراغت بنده نیاید. پس وصولش را اصول نه و ملازمت و قرب و مجاورت بر وی ناروا وصلش کرامت بنده بود و هجرش اهانت وی. تغیر بر صفات وی روا نه.

دریک مگس مجاورت نوش و زهر چون؟ در یک مکان مناسبت گنج و مار چیست؟

سهل تستری مریدی را دید کاری فرمود. گفت، «نتوانم از بیم مردمان». سهل روی به اصحاب کرد و گفت، «کس به حقیقت این کار نرسد تا از دو صفت یکی حاصل نکند. یا خلق از چشم وی بیفتد که جز خالق را نبیند، یا نفس وی از چشم وی بیفتد که باک ندارد به هر صفت که خلق وی را ببینند.» حسن بصری را گفتند که قومی به مجلس می‌آیند و سخن‌ها یاد می‌گیرند تا بدان اعتراض کنند و عیب آن می‌کنند. گفت، «من نفس خود را دیده‌ام که طمع فردوس اعلی و مجاورت حق تعالی می‌کند و هرگز طمع سلامت از مردان نکند که آفریدگار از زبان ایشان سلامت می‌نیابد.»

من و مجاورت آستان میخانه مراد آن که مرید آستانه‌ای گیرد

دل دامن مجاورت چشم تر گرفت با طفل اشک صحبت دیوانه در گرفت

شام و سحر مداومت جسم و روح من بادا همین مجاورت روضه نجف

شد از جواد تو با قدر خلعت سلطان کند مجاورت بحر قطره را گوهر