مجازات

پادشاهی گفت: آن کسان که ما را ولایت دادند، مالشان بستانیم و آن کسان که با ما دشمنی ورزند، سرشان برگیریم. پیرامن شاهان گفته اند که ایشان جماعتی اند که پاسخ سلام را در سخن بسیار می شمارند و بریدن گردن ها را به مجازات کوچک می دانند.

دگر آن مالک الملکت بود حق که بر عبدش مجازاتست مطلق

سال‌ها در پشت میز ظلم بنشستی و آخر در بر میز مجازات ایستادی‌، نوش جانت

أَمْ أَبْرَمُوا أَمْراً فَإِنَّا مُبْرِمُونَ یعنی احکموا امرا فی المکر بمحمد (ص) فانا محکمون امرا فی مجازاتهم و ذلک حین اجتمع کفار قریش فی دار الندوة بعد موت ابی طالب، لیمکروا بالنبی، (ص) فنزل جبرئیل فاخبره بمکرهم و امره بالخروج، فخرج من لیلته الی الغار و قتل اولئک النفر ببدر فذلک قوله: انّا مبرمون.

هست مجازات برای همه حاکم مطلق چو بود محکمه:

تنبیه و مجازات خیانت کاران در جامعه پاداش نکوکاران است

خرس گفت: در شرعِ رسوم پادشاهی واجبست بر پادشاه از چند گونه مردم تحرّز و توقّی نمودن و توقّعِ بدسگالی داشتن، یکی آنک بی‌گناهی از کارش معزول کند، دیگر آنک با دشمنِ او دوستی ورزد، دیگر آنک در زیانِ پادشاه سودِ خویش بیند، دیگر آنک بسیار خدمت‌ها بر اومیدِ مجازات کرده باشد و جزا نیافته باشد، دیگر آنک رازِ پادشاه با نامحرم در میان نهد.

رسد از حق مجازاتش بتکرار که از حق مالک‌الملک است و مختار

در زندان وی نیز سه و سه هزار کس را یافته اند که بر هیچ یک از ایشان مجازات قطع و صلب و قتل روا نبود.

فرمود: هم امروز آن را بازپس گیر و از تکرار چنین کار بپرهیز که مجازاتت خواهم کرد. سپس فرمود: وای بر دختر من اگر گردن بند را جز به همان شروط فرستاده بود.