مثانی

سوره سبع المثانی آفتاب روی توست اهل دل را از رخت روشن چو ماه است این حساب

سبع المثانیش به لسان لیک عقد قلب ایاک نعبدش نه و ایاک نستعین

جبرئیل از عرش آورد این سخن یا که از سبع المثانی گفته شد

سواد وجه محمد که در حدیث آمد چنانکه سبع مثانی است از رخ حوا

بود خوبتر وصف صوف مرقع به گوش خردشان ز سبع المثانی

قوله تعالی: «وَ لَقَدْ آتَیْناکَ سَبْعاً مِنَ الْمَثانِی» ترا دادیم سبع مثانی، «وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیمَ (۸۷)» و قرآن بزرگوار.

مفسّران گفتند: تورات هفت سبع بود. چون موسی الواح بر زمین زد و بشکست، اثر مکتوب از آنکه بشکست ناپیدا شد. شش سبع از آن برداشتند، و بآسمان باز بردند، و یک سبع بماند، و کان فیما رفع تفصیل کلّ شی‌ء و فیما بقی الهدی و الرّحمة. و روی عن ابن عباس، قال: اوتی رسول اللَّه (ص) السبع و هی المثانی الطّول، و اوتی موسی ستا فلمّا القی الالواح رفعت اثنتان و بقیت اربع.

بقا حق راست باقی جمله فانی است بیانش جمله در «سبع المثانی» است

ایزدش عطا داد به پیغمبر ازیراک اوی است حقیقت یکی از سبع مثانیش

قل هوالله را بشیطان هیولا بردمیدم آیت سبح المثانی زال پیغمبر گرفتم