متهم

در شهر یکی نشان ندارم کز عشق تو متهم نباشد

بچشم و گوش و بدست و زبان امین باشم دغا نبازم و دم بیش متهم نزنم

بنده هرچند به خدمت نرسد متهم نیست به تقصیر و کسل

إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ علی وحی اللَّه و قیل أَمِینٌ غیر متهم فی ارادة الخیر لکم.

هر آن که دید رخش دادجان، بکشتن خلق به سست عهدیم او از چه متهم دارد

جیم گوش و عین چشم و میم فم چون بود بی‌کاتبی ای متهم

تا نفس داری به بزم سینه‌صافان نگذری ای به جرأت متهم آیینه در چنگ است آب

عیب کم گو بندهٔ الله را متهم کم کن به دزدی شاه را

صورت وهم به هستی متهم داریم ما چون حباب آیینه بر طاق عدم داریم ما

دولت شاه جهان است که ماند جاوید بر جهان تکیه مکن کو به فنا متهم است