متصرفات
جملاتی از کاربرد کلمه متصرفات
اصطلاح «آمریکای اسپانیایی» به‌طور خاص در دوران امپراتوری اسپانیا قلمروها بین سده پانزدهم میلادی و سده نوزدهم میلادی مورد استفاده قرار گرفت. اسپانیا تا پایان فرمانروایی امپراتوری خود، متصرفات خارج از کشور خود در قاره آمریکا و فیلیپین را «هند» نامید، که باقیمانده‌ای ماندگار از تصور کلمب مبنی بر اینکه او با کشتیرانی به سمت غرب به آسیا رسیده‌است.
تا خرداد سال ۱۳۹۴ بیش از نیمی از مساحت سوریه در تصرف حکومت اسلامی بود. متصرفات داعش عمدتاً در قسمت‌های بیابانی غرب کشور بود. رقه بزرگ‌ترین شهر سوریه بود که در کنترل داعش قرار داشت و پایتخت خلافت اسلامی داعش نامیده می‌شد.
متصرفات اولیه اروپائیان در آنچه که امروز آمریکای شمالی و جنوبی خوانده می‌شود شامل مستعمرات اسپانیایی فلوریدا، نیومکزیکو، آمریکای میانه و کارائیب، مستعمرات انگلیسی ویرجینیا (به همراه انشعباش در اطلس شمالی، برمودا) و نیوانگلند، مستعمرات فرانسوی آکادیا، کانادا و هائیتی، مستعمره سوئدی سوئد نو، مستعمره هلندی هلند نو می‌شد. در قرن هجدهم دانمارک-نروژ مستعمره سابق خود در گرینلند را احیا کرد و در همین زمان امپراتوری روسیه برای خودش در آلاسکا جای پایی فراهم کرد. دانمارک-نروژ بعدها ادعاهای متعددی در مورد جزایر کارائیب مطرح کرد که شروعش به سالهای ۱۶۰۰ برمی‌گشت.
در سال ۱۹۵۱، با نمایندگانی از برقه، طرابلس و فزان که اتحادیه ای را اعلام کردند و کشوری که پادشاهی متحد لیبی نامیده می‌شد، به ادریس پیشنهاد تاج و تخت داده شد. طبق قانون اساسی کشور جدید دارای یک دولت فدرال بود که سه ایالت برقه، طرابلس و فزان دارای خودمختاری بودند. این پادشاهی همچنین دارای سه پایتخت بود: طرابلس، بنغازی و بیضا. دو سال پس از استقلال، در ۲۸ مارس ۱۹۵۳، لیبی به اتحادیه عرب پیوست. زمانی که لیبی استقلال خود را اعلام کرد، اولین کشوری بود که از طریق سازمان ملل به استقلال رسید و یکی از اولین متصرفات اروپایی سابق در آفریقا بود که استقلال را به دست آورد.
اردوی زرین در تاریخ به امپراتوری وسیع باتو پسر جوچی (پسر ارشد چنگیز) و جانشینان او گفته می‌شود که از سوی مشرق و جنوب شرقی به متصرفات آق اردو و از سوی جنوب به کرانه‌های شمالی و شمال غربی دریای مازندران و به رود تِرِک (که در گرجستان و قفقاز از مغرب به مشرق جاری است و به دریای مازندرا می‌ریزد) و به دریای سیاه و از مغرب به کشورهایی که امروز به اروپای شرقی معروف هستند، محدود بود.
پس از خروج سپاه رکن‌الدوله از آذربایجان، وهسودان در سال ۳۵۶ به اردبیل حمله کرد و ابراهیم که توانایی مقابله با عمویش را نداشت با او مصالحه کرده و بخشی از اراضی‌اش را به وهسودان واگذار کرد. پس‌ازاین از وهسودان و تاریخ مرگش اطلاعی در دست نیست. احتمالاً پس از مرگ او، پسرش نوح به طارم بازگشت و مرزبان بن اسماعیل بن وهسودان (نوهٔ وهسودان) اداره متصرفات پدربزرگش در آذربایجان را برعهده گرفت. پس‌ازاین ابراهیم آرام‌آرام بخش‌های مختلفی از متصرفاتش در قفقاز را از دست داد؛ او از شدادیان شکست خورد و سلاریان از سرتاسر آران بیرون رانده شد و قلمروش فقط به بخشی از آذربایجان محدود شد. پس از ۲۴ سال حکومت، ابراهیم در ۳۷۳ درگذشت.
ژان دوم به هنگام اسارت در انگلستان در سال ۱۳۶۴ درگذشت و فرزندش شارل پنجم که فرمانروایی نیرومند بود، جانشین او شد. سال ۱۳۶۹ بار دیگر جنگ با فرانسه از سر گرفته شد و ادوارد سوم مسئولیت لشکرکشی به فرانسه را به جان گونت سپرد. جان در این نبرد شکست خورد و سال ۱۳۷۵ عهدنامه بروژ بین دو کشور منعقد شد که به موجب آن، انگلستان بخش عظیمی از متصرفات خود در خاک فرانسه را از دست داد و تنها شهرهای ساحلی کاله، بوردو و بایون برای آن باقی‌ماند.
ابراهیم عادل‌شاه ششمین از پادشاهان عادلشاهی بیجاپور، نوۀ ابراهیم عادل‌شاه یکم و فرزند طهماسب بود. پس از عموی خود علی عادل‌شاه به سلطنت نشست (۹۸۸ هَ. ق). او مدتها با پادشاهان اطراف به نبرد پرداخت. عاقبت اکثر متصرفات او به ضبط سپاهیان اکبرشاه تیموری درآمد. ابراهیم ۳۸ سال سلطنت کرده در سال ۱۰۳۶ قمری درگذشت. وی مسجد جامعی بزرگ بنا کرد و مزار او در جوار مسجد است. محمدقاسم فرشته مورخ مشهور، تاریخ فرشته را به امر او نوشته‌است.