متداول. [ م ُ ت َ وَ ] ( ع ص ) از یکدیگر نوبت به نوبت گرفته شده و دست به دست گردانیده شده. ( آنندراج ) ( غیاث ). واگردیده از حالی بحالی. || برخورد شده به این طرف و آن طرف. ( ناظم الاطباء ). || خمیده شده به راست و چپ. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جانسون ). || معمول. مرسوم. رایج : زیرا که وزن رباعیات مألوف طباع است و متداول خاص و عام . ( المعجم ، از فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به ماده بعد شود. متداول. [ م ُ ت َ وِ ] ( ع ص ) فراگیرنده چیزی را نوبت به نوبت.( آنندراج ). گروهی که چیزی را دست به دست می گردانند.و نوبت به نوبت فرامی گیرند. || مأخوذ ازتازی ، رایج. روان و معمول و معلوم. ( ناظم الاطباء ). - متداول شدن ؛ رایج شدن و معمول شدن. ( ناظم الاطباء ). - متداول کردن ؛ معمول و رایج کردن. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به مُتَداوَل و تداول شود.
معنی کلمه متداول در فرهنگ معین
(مُ تَ وِ ) [ ع . ] (اِفا. ) آن چه معمول و مرسوم باشد.
معنی کلمه متداول در فرهنگ عمید
= مرسوم
معنی کلمه متداول در فرهنگ فارسی
( اسم ) فرا گیرند. چیزی نوبت بنوبت جمع : متداولین .
جملاتی از کاربرد کلمه متداول
من و ما نگفته است و هرکجا ذکر خویش کرده است گفته است ایشان چنین گفتند و ایشان چنین کردند، و اگر این دعاگوی درین مجموع سخن شیخ برین منوال راند که بر لفظ مبارک او رفته است و سیاقت سخن از برای تبرّک هم بران قرار نگاه دارد، از فهم عوام دور افتد و بعضی از خوانندگان بل که بیشتر در نظم سخن و ترتیب معانی به غلط افتند، و پیوسته این معنی که شیخ به لفظ ایشان خویشتن را خواسته است، در پیش خاطر حفظ نتوانند داشت و بریشان دشوار باشد، خاصه بر کسی که اول کتاب را مطالعه نکرده باشد و این معنی ندانسته. پس این دعاگوی به حکم این اعذار هر کجا کی شیخ لفظ ایشان گفته است لفظ ما یادکرده است چه این لفظ در میان خلق معهود و متداولست و به فهم خوانندگان نزدیکتر. اما این معنی می‌باید دانست که هر کجا که ما یاد کرده‌ایم، بر لفظ مبارک شیخ ایشان رفته است و العاقل یکفیه الاشارة.
بدان قوّاک اللّه که این متداول است میان خلق و کتاب و سنت بدان ناطق است؛ لقوله،تعالی: «ألا إنَّ اَوْلِیاءَ اللّهَ لاخوفٌ عَلَیْهِم وَلاهُمْ یَحْزَنُون (۶۲/یونس)»، و نیز گفت: «نَحْنُ اولیاءُکُم فِی الحیوةِ الدُّنیا (۳۱/فصلت)»، و جای دیگر گفت: «اللّهُ وَلیُّ الّذینَ امَنُوا (۲۵۷/البقره).»
این عبارت‌هایی است که طردشان چون عکس بود اندر عین معنی مقصود، آنگاه متضاد نماید و مستعمل است و متداول اندر میان ارباب لسان و اهل معنی.
اسمش میرزا محمد علی. تحصیل کمالات متداوله نموده. مدتها در طلب درویشان آگاه و عارفان بالله مسافرت و سیاحت فرموده. عراقین و کردستان و فارس را دیده. خط شکسته را خوب می‌نویسد. چندی در شیراز در مسکن فقیر آسوده به هند رفته وفات یافت. از اوست:
در سبک متداول جاز نیمه دوم قرن بیستم
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ ما فِی الْأَرْضِ ستایش نیکو و ثنای بسزا مر خدای را که هفت آسمان و هفت زمین آیات و رایات قدرت اوست، شواهد شریعت اشارات اوست، معاهد حقیقت بشارات اوست، قدیم نامخلوق ذات و صفات اوست، خداوندی که مصنوعات در زمین و سماوات از قدرت او نشانست، مخلوقات و محدثات از حکمت او بیانست. موجودات و معلومات بر وجود او برهانست، نه متعاور زیادت نه متداول نقصانست.
وی یادداشت‌هایی از ایران آن دوران بر جای گذاشته‌است. بسیاری از آنچه ذکر کرده‌است آداب و رسومی‌اند که امروزه میان ایرانیان نامتداول است. او خود در مقدمه علت نوشتن این یادداشت‌ها را چنین توصیف می‌کند: