متانت

چو عدل آمد رود ظلم و خیانت فزاید مر تو را وزن و متانت

چون عقل بامتانت و چون چرخ سربلند چون عرش بارزانت و چون‌کوه پایدار

عقل و جان بود از متانت و لطف کز همه عیبها منزه بود

این قطعه موفق‌ترین ترانهٔ آلبوم متانت و گروه کالچر بیت بود و آن‌ها علی‌رغم ارائهٔ آثار دیگر، هیچگاه نتوانستند موفقیت «آقای وین» را تکرار کنند.

به کبریای تحمل به طمطراق شکوه به احتراز متانت به احتمال وقار

متانت چنان کرده سنگین ترا چو با حوض عکست شود آشنا

متانت ز بنیاد تو خاک را ستونت عصا دست افلاک را

او گفت: بدانستم و واقف گشتم. و من دانم که چه باید کرد. اگر پادشاه سخن من بشنود و بر رای من کار کند، چنان سازم بمرور ایام‌ که ایشان را قدم بر جایی یله نکنم‌ که نهند تا کلّ و جمله برافتند و یا آواره از زمین خراسان بروند و از آب‌ بگذرند و ما را فتنه ایشان منقطع شود بتدبیر صائب‌ و متانت رای. امّا میدانم که این پادشاه را بدو نگذارند و بر رایهای من اعتراض کنند و بر آن بسنده نکنند و لشکرها فرستند باطراف و این کار ساخته‌ را درهم کنند و ایشان را بشورانند و برمانند و هر روز این کار شوریده‌تر گردد و این قوم قویتر و انبوه‌تر گردند و بیشتر شوند و خراسان و عراق بتمامت از دست ما بشود و جز این ناکامیها دیده آید، تا حکم حق، عزّ و جلّ، چیست. ان شاء اللّه که همه نیکویی باشد، تو این سخنان که با من گفتی و از من شنودی با هیچ کس مگوی تا چه پیدا آید.

او همچنین به «صبر و متانتی» که در حرکت مردم وجود دارد اشاره کرد و گفت:

سد حزم ترا متانت قاف نور رای ترا تجلی طور

فتد از وقار تو سایه گر به غبار ره نبود عجب که غبار را ز متانت تو وقار کوه گران دهد

این عزم تو بادی که در متانت بنیاد چو کوه استوار دارد