مبداء

گاه در حضرت ذات میدید که بزم خلوت است و صرف وحدت، هر چه هست خیر است و هر چه نیست غیر و گاه بر عالم ذوات نظر داشت که مجمع خلق است و محفل فرق و مبداء راه سیر ومقسم کعبه و دیر. فیها یفرق کل امر حکیم وجه حقایق مشهود ساخت کنه طبایع معلوم کرد، خواص هر ذات دریافت، تقاضای هر طبع بدانست طینت خوب و زشت جدا کرد، مردم دوزخ و بهشت فرق نمود، دم بدم راه ترقی میسپرد و اوج ترفع میگرفت تا در ملک تجرید حق تکمیل ادا شد و وقت آن آمد که از گلشن امر بعالم ملک آید و حال معنی در کمال صورت نماید.

وز ملک تو گر پرسد، گویم که : وجودش در ملک جهان مبداء خیرات و فعال است

نمیدانستم آن تا در چه رنگم رو دهد و اکنون رسید از مبداء فیض آنچه بنمودم سخن رانی

دعویِ ما شد به دیوانِ قضایِ عشق قطع کرده اند این ماجرا از مبداء فطرت سجل

مبداء عشق ز جاییست که نیز آنجا را کسی ندیدست و نداند ازل آن مبدا را

یوم القیامه گشت چو قائم ظهور کرد «الیوم کل شیئی الی مبداء یعید»

مبداء بسلام تو کند خورشید پهلو چو ز خوابگاه بر گیرد

نه خواهد آمدن با خویش نه هُش‌یار خواهد شد کسی کز مبداء فطرت شرابِ شوق نوشیده

جامی ازو آمد و گم شد در او منه المبداء و الیه المعاد

صفتی را که هست مبداء آن کرده نامش کلام اهل لسان