مباهات. [ م ُ ] ( ع اِمص ) ( از «مباهاة» عربی ) نازیدن و تفاخر کردن به چیزی. ( غیاث ). مأخود ازتازی ، تفاخر و ناز ومدح و ستایش بی جا و خودبینی و غرور و نخوت و خودستائی و مدح و ستایش و بزرگی و جلال. ( ناظم الاطباء ). نبرد کردن کسی را در حسن و خوبی و نازیدن به چیزی و با لفظ کردن و داشتن مستعمل است. ( آنندراج ). نازیدن. بالیدن. فخر. بالش. افتخار. نازش. مفاخره. سرافرازی. سربلندی. سرفرازی. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : و مباهاتی و مفاخرتی هرچه وافرتر فزود. ( کلیله و دمنه ). اما چون سوگند درمیان است از جامه خانه خاص برای تشریف و مباهات... برگیرم. ( کلیله و دمنه ). بر در کعبه که بیت اﷲ موجودات است که مباهات امم زان در والا شنوند.خاقانی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 104 ).کس را از افاضل جهان پایه و مایه مضاهات و مباهات او نبود. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 284 ).و رجوع به مباهاة شود. - مباهات کردن ؛ فخر کردن. نازیدن : قیصر روم عظیم است ولیکن به قیاس گر مباهات کند با تو یکی مسکین است.امیر معزی ( از آنندراج ).خنده زنم چون به دو منحول سست سخت مباهات کنند این و آن.خاقانی.فصحای عرب به قصاید سبعیات مفاخرت و مباهات می کردند. ( لباب الالباب ). دلا دلالت خیرت کنم به راه نجات مکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش.حافظ ( از آنندراج ).- مباهات نمودن ؛ مباهات کردن : شاهی که ممالک جهان به عدل او مباهات می نمود. ( لباب الالباب ). مباهاة. [ م ُ ] ( ع مص ) ( از «ب هَ و» ) نبرد کردن کسی را در حسن و خوبی. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
معنی کلمه مباهات در فرهنگ معین
(مُ ) [ ع . مباهاة ] (مص ل . ) ۱ - تفاخر. ۲ - خودبینی ، غرور. ۳ - سرفرازی .
معنی کلمه مباهات در فرهنگ عمید
فخر کردن، نازیدن به کسی یا چیزی.
معنی کلمه مباهات در فرهنگ فارسی
فخرکردن، نازیدن بکسی یاچیزی ( مصدر ) مباهات کردن : شاهی که ممالک جهان بعدل او مباهات مینمود . نازیدن و تفاخر کردن به چیزی
معنی کلمه مباهات در ویکی واژه
مباهاة تفاخر. خودبینی، غرور. سرفرازی.
جملاتی از کاربرد کلمه مباهات
در نظم این قصیده که فتوی همی دهد ابیات او به صدق مباهات کردنم
برما هزار گونه مباهات میکنی ای مدعی بگو که: یکی از هزار چیست؟
حقا که روا باشد کز چون تو طبیبی بر چرخ مباهات کند خسرو عادل
چو به میدان مدیح تو مباهات کنم طبعم انگیزد بر لفظ ز معنی حشری
فخر من یاد کرد شروان به که مباهات خور به باختر است
نقلست که یکی از بزرگان رسول صلی الله علیه و آله و سلم به خواب دید نشسته و جنید حاضر یکی فتوی درآورد پیغامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود که به جنید ده تا جواب گوید گفت: یا رسول الله در حضور تو چون به دیگری دهند گفت: چندانکه انبیا را بهمهٔ امت خود مباهات بود مرا به جنید مباهات است.
خاک کوی تو به صحرای قیامت فردا همه بر فرق سر از بهر مباهات بریم
شادم به شهادت که مرا بهر مباهات از سایه ی دیوار تو بهتر کفنی نیست
آرامگاه منسوب به ابوسعید ابوالخیر مقبرهای در روستای مهنه از توابع شهرستان مهولات در استان خراسان رضوی است که به ابوسعید ابوالخیر نسبت دادهاند. بنای این مقبره در ۷ کیلومتری فیض آباد در روستایی به نام مهنه قرار دارد که به اعتقاد برخی مدفن شیخ ابوسعید ابی الخیر پیرمهنهاست. مؤلف اسرار التوحید به صراحت محل دفن شیخ را میهنه خاوران ذکر کردهاست که در حال حاضر این نقطه خارج از مرزهای ایران واقع میباشد، اما نظر به ارادتی که اشخاص بسیاری به شیخ ابوسعید داشتهاند در این امر مباهات نموده و محل آرامگاه وی را در مهنه شهرستان مه ولات میدانند.
ای موسی! خواهی که من برای تو با فریشتگان مباهات کنم بی آزار باش، و سنگ و خار از راه مسلمانان دور کن.
بباز هر دو جهان و ممان که سود کنی از آنکه در ره ناماندنت مباهات است
به عقیدهٔ برایان تاتلر، متالیکا با کاور کردن «آیا من خبیث هستم؟» لطف بزرگی به دایموند هد کردند. او در مجموعه ویدئوهایی که با عنوان «حکایتهای تاتلر» در کانال یوتیوب دایموند هد منتشر میشود گفتهاست که متالیکا اولین گروهی بودند که یکی از آثار دایموند هد را بازخوانی کردند و او چنین توجهی به ترانهاش را مایهٔ مباهات دانستهاست. تاتلر در مصاحبهای در سال ۲۰۱۹ گفته بود که دریافتیاش بابت فروش آثار قدیمی دایموند هد (از جمله کارهایی که متالیکا ضبط کردهاند) هزینههای زندگیش را کاملاً تأمین میکند و بابت آن سپاسگزار است.