مایا

هزار زخم نمایان اگر خوری بر دل به روی دشمن خونخوار خود میار و برو

مژه بر هم نزد از خواب اجل دیده ما این نمک را که به این زخم نمایان زد و رفت؟

زتیغ یار می کردم تهی پهلو، ندانستم که هر زخم نمایان فتح باب زندگی باشد

خود را ز مکردوست نمایان روزگار گاهی به چاه و گاه به زندان کشیده ایم

نفس سوخته گرمروان طلب است هر سیاهی که نمایان بود این مرحله را

همی راند ورقه چو آشفتگان چو مهر آزمایان و دل رفتگان

به دل دارد چو عمر جاودان زخم نمایانی درین هنگامه خضر از تیغ استغنای عشق تو

بر آتش حسرت نزد آبی که به جو داشت زان تیغ، لب زخم نمایان گله دارد

موسیش چگونه دید گفتا گردید علی بر او نمایان

از چین زلف چون زره، آن دم که بگشاید گره شکل هزاران دایره، بر مه نمایان می‌کند