مانلی

در سال ۱۸۱ قبل از میلاد در نزدیکی رودخانه ناتیسا به عنوان مستعمره قوانین لاتین، توسط لوسیو مانلیو اسیدینو، پوبلیو اسکیپیونه ناسیکا و گایو فلامینیو، که توسط سنا فرستاده شد تا راه را برای جمعیت همسایه کارنی و ایستری که مرزهای شرقی ایتالیا را تهدید می‌کردند، مسدود کند تأسیس شد. این شهر ابتدا به عنوان یک پاسگاه نظامی با توجه به لشکرکشی‌های آتی علیه ایستری و کارنی رشد کرد و بعداً به عنوان یک «مرکز» برای گسترش احتمالی روم به سمت دانوب تبدیل شد.

آقاخان علی اوغلو سلمانلی بازیگر سینما و تئاتر و صداپیشهٔ اهل کشور جمهوری آذربایجان بود.

احمد قَرامانلی (۱۶۸۶–۱۷۴۵) عضوی از خاندان قرامانیان بود. او سلسله قرامانلی (۱۷۱۱–۱۸۳۵) را در طرابلس و اقلیم طرابلس (در لیبی کنونی) تأسیس کرد. او به عنوان اولین پاشای قرامانلی اقلیم طرابلس (۱۷۱۱–۱۷۴۵) سلطنت کرد. احمد اصالتاً ینی‌چری بود

رابرت براونینگ (۱۸۱۲–۱۸۸۹) و آلفرد تنیسون (۱۸۰۹–۱۸۹۲) از شاعران برجسته عصر ویکتوریایی در انگلستان بودند. توماس هاردی شعرهایی را در طول عمر خود سروده بود اما تا سال ۱۸۹۸ مجموعه ای منتشر نکرد. شعر جرارد مانلی هاپکینز (۱۸۴۴–۱۸۸۹) پس از مرگ او در سال ۱۹۱۸ منتشر شد. الجرنون چارلز سوینبرن (۱۸۳۷–۱۹۰۹) نیز یکی از شخصیت‌های مهم ادبی به خاطر اشعار و نوشته‌های انتقادی اش بود. شعرهای اولیه دبلیو بی ییتس نیز در دوره سلطنت ویکتوریا منتشر شد. تا دهه‌های پایانی قرن نوزدهم آثار نمایشی مهمی خلق نشد، و آثار برجسته با اپرای کمیک گیلبرت و سالیوان در دهه ۱۸۷۰، نمایشنامه‌های جورج برنارد شاو (۱۸۵۶–۱۹۵۰) در دهه ۱۸۹۰ و اهمیت جدی بودن نوشته اسکار وایلد (۱۹۰۰–۱۸۵۴) آغاز شد.

یغدی خیر و برکت سفره سین ، احسانیله گئتدی امن - امانلیق دا یوکون باغلادی ، ایمانیله گئتدی