ماند بلند

ملک را رتبتی نماند بلند که نفرمود شهریار تو را

زتو نام باید که ماند بلند مگر دل نداری ز گیتی نژند

چو خواهی که قدرت بماند بلند دل، ای خواجه، در ساده رویان مبند

آنچنان دختری که تا سد قرن زو بماند بلند نام پدر

هم آن نام باید که ماند بلند چو مرگ افگند سوی ما بر کمند

ز تو نام باید که ماند بلند نگر دل نداری بگیتی نژند

بحکم یزدان ماند بلند همت او که هیچ چیزی برتر ز حکم یزدان نیست