مانا

فتاده بود عکس مه بر آب و این عجب ما را که مه دیگر چه افروزد همانا چون تو افروزی

به کُس دادن همانا وقع نگذاشت که با روگیری اُلفت بیشتر داشت

«جز برتری ندانی گویی که آتشی جز راستی نجویی مانا ترازوی »

همانا نداند که من کیستم بدین بوم و بر از پی چیستم

پیر زنی پارسا را گفتند: وقتی که در مناجات باشی ما را بدعا یاد دار. گفت: بیزارم از آن وقت که مرا با دوست رازی بود و جز از دوست مرا از چیزی یاد آید. ای مسلمانان همّت بلند دارید و در راه طلب کم از زنی مباشید. بنگرید که آن پیر زن در علوّ همّت خویش کجا رسیده:

[خبر دادن منهیان از حال ترکمانان‌]

شکستی رونق کعبه ببردی آب بتخانه تو خصمی با مسلمانان و یا کفار یا هر دو

بماناد نظمشان ز مدح تو یادگار

بری شاه را چون به نزدیک سام همانا شود سام را بخت رام