مامضی

قاضی چو سخن بدین غایت رسانید وز حد قیاس ما اسب مبالغه درگذرانید، به مقتضای حکم قضا رضا دادیم و از مامضی درگذشتیم و بعد از مجارا طریق مدارا گرفتیم و سر به تدارک بر قدم یکدگر نهادیم و بوسه بر سر و روی هم دادیم و ختم سخن بر این بود:

یارب خلاف امر تو بسیار کرده‌ایم و امید بسته از کرمت عفو مامضی

منت خدای راست که بازآمدی به بحر چون صوفیان ببند لب از ذکر مامضی

حاشا که حال خوش دهدت رو که کار تو گه فکر مایجی ء و گهی فکر مامضی است

زان حال‌ها بگو که هنوز آن نیامده‌ست چون خوی صوفیان نبود ذکر مامضی

اندر آن موج اندرآیی چون بپرسندت از این تو بگویی صوفیم صوفی بخواند مامضی